செவ்வாயன்று, பிரதமர் (பிரதமர்) நரேந்திர மோடி பூட்டுதலை மே 19 வரை மேலும் 19 நாட்கள் நீட்டித்தார். ஆனால் பிரதமர் தனது உரையில் அறிமுகப்படுத்திய ஒரு நுணுக்கமான கொள்கை நடவடிக்கை இருந்தது. ஹாட்ஸ்பாட்களைப் பற்றி அவர் பேசினார் – அவை அதிக எண்ணிக்கையிலான வழக்குகள் அடையாளம் காணப்பட்ட கிளஸ்டர்களைக் குறிக்கின்றன, மேலும் அவை சமூக பரிமாற்றத்தின் தளங்களாக மாறக்கூடும். இந்த வெப்பப்பகுதிகள் இருக்க வேண்டும் என்று அவர் வலியுறுத்தினார்; பாதிக்கப்படக்கூடிய பகுதிகள் கண்டிப்பாக கண்காணிக்கப்படுவதை நிர்வாகம் உறுதி செய்ய வேண்டியிருந்தது; புதிய ஹாட்ஸ்பாட்கள் தோன்றுவதைத் தடுக்க ஒட்டுமொத்த நோக்கம் இருக்க வேண்டியிருந்தது. அவ்வாறு செய்யக்கூடிய மாநிலங்கள், மாவட்டங்கள் மற்றும் துணைப் பகுதிகள் ஏப்ரல் 20 க்குப் பிறகு கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்துவதைக் காணும்.
இந்த அணுகுமுறையின் மூலம், நாடு சந்திக்க வேண்டிய இரட்டை, பெரும்பாலும், முரண்பட்ட நோக்கங்களை சமநிலைப்படுத்த பிரதமர் முயற்சிக்கிறார். ஒருபுறம், இது 1.3 பில்லியன் மக்களைக் கொண்ட ஒரு நாட்டில் தொற்றுநோயின் அடியை மென்மையாக்க வேண்டும், அதன் வாழ்க்கையும் வாழ்வாதாரங்களும் ஒரு அரைக்கும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டன. மறுபுறம், இது நோயைக் கட்டுப்படுத்த நேரம், பணம் மற்றும் வளங்களை செலவிட வேண்டும், இறுதியில், அதன் ஒழிப்பு.
பிந்தையதைச் செய்ய, ஹாட்ஸ்பாட்களைப் பற்றிய பிரதமரின் குறிப்பு முக்கியமானது. நாட்டின் பல மாநிலங்கள் சில பகுதிகளை கட்டுப்பாட்டு மண்டலங்களாக அறிவித்ததை அடுத்து இது வருகிறது. இந்த மண்டலங்களில், பூட்டுதல் மிகவும் கண்டிப்பாக செயல்படுத்தப்படுகிறது; அத்தியாவசிய பொருட்கள் கூட வீடுகளுக்கு வழங்கப்படுகின்றன; ஆக்கிரமிப்பு திரையிடல் உள்ளது; சோதனை அதிகரித்துள்ளது; தனிமைப்படுத்தப்படுகிறது; நோயாளிகள் சிகிச்சை பெறுகிறார்கள்; முதலில் வளைவைத் தட்டையானது, பின்னர் மண்டலம் நோயிலிருந்து விடுபடுவதை உறுதிசெய்வதுதான் முயற்சி.
ராஜஸ்தானில் உள்ள ஜவுளி நகரமான பில்வாராவில் மேற்கொள்ளப்பட்ட நடவடிக்கைகள் காரணமாக இந்த மாதிரி தேசிய முக்கியத்துவத்தைப் பெற்றது, இது “இரக்கமற்ற கட்டுப்பாடு” என்று அறியப்பட்டது, இது மாநிலத்தின் கூடுதல் செயலாளர் (சுகாதாரம்) ரோஹித் குமார் சிங் என்பவரால் உருவாக்கப்பட்டது. மாதிரிகள் இப்போது ஒரு பரந்த வார்ப்புருவுக்கு சேவை செய்வதால் நடவடிக்கைகள் விரிவான பரிசோதனைக்கு தகுதியானவை.
இந்த நோய் வந்து, நகரத்தில் பரவியது கண்டுபிடிக்கப்பட்டதும், முதலமைச்சர் அசோக் கெஹ்லோட் மற்றும் சிங் தலைமையிலான ராஜஸ்தான் மாநில அரசு, உறுதியான மற்றும் திறமையான உள்ளூர் மாவட்ட நிர்வாகத்துடன், சுகாதாரப் பாதுகாப்பு வல்லுநர்கள் மற்றும் காவல்துறை ஊழியர்களின் உதவியுடன், இரண்டு முனைகளில் அயராது உழைத்தனர்: முன்னெச்சரிக்கை மற்றும் சிகிச்சை. பில்வாரா மாதிரி கடினமான, ஆனால் அவசியமான ஒரு முறை என்பதை நிரூபித்தது. இது கடினமாக இருந்தது, ஏனெனில் இந்த மாதிரி பெரிய அளவிலான பொது அச ven கரியத்தை ஏற்படுத்தியது – எந்தவொரு ஆட்சிக்கும், குறிப்பாக ஜனநாயக ஆட்சிகளுக்கு, குடிமக்களின் வாழ்க்கையை சீர்குலைப்பது எளிதல்ல. ஆனால் இது செய்யப்பட்டது. எனவே, பில்வாராவின் முதல் படிப்பினை என்னவென்றால், மாநில அரசுகள் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும், தரையில் இருந்து ஒரு நிலையான பின்னூட்ட பொறிமுறையைக் கொண்டிருக்க வேண்டும், உடனடியாக பதிலளிக்க வேண்டும், மற்றும் முடிவுகளை எடுக்கத் தயாராக இருக்க வேண்டும், இது நோய் பரவுதல் மற்றும் நிபுணர்களின் உள்ளீட்டின் அடிப்படையில் மட்டுமே.
முதல் வழக்கு மார்ச் 19 அன்று தெரிவிக்கப்பட்டபோது, நிர்வாகம் உள்ளே ஊரடங்கு உத்தரவை அமல்படுத்த தயங்கவில்லை. தேசிய பூட்டுதல் விதிக்கப்படுவதற்கு முன்பே இது இருந்தது என்பதை நினைவில் கொள்க. கட்டுப்பாடுகள் அமல்படுத்தப்பட்டன, இருப்பினும், அத்தியாவசிய சேவைகள் இந்த நேரத்தில் அனுமதிக்கப்பட்டன. இருப்பினும், ஒரு பெரிய பரவலுக்கு பயந்து, நிர்வாகம் படிப்படியாக ஊரடங்கு உத்தரவின் புவியியல் வரம்பை இடையக மண்டலங்களை உருவாக்கி நீட்டித்தது, இது இறுதியில் முழு மாவட்டத்தையும் உள்ளடக்கியது. பின்னர் அது அத்தியாவசிய பொருட்களை இறுக்கத் தொடங்கியது. இது ஒரு கடினமான, பலதரப்பட்ட அணுகுமுறையாக இருந்தது, இது அத்தியாவசியங்களை வழங்க ஏஜென்சிகள் வீட்டுக்கு வீடு செல்ல வேண்டியிருந்தது. இது இரண்டாவது பாடமாகும் – சூழ்நிலைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றியமைத்தல், தேவைப்படும்போது கூட கடுமையான நடவடிக்கைகளை செயல்படுத்துதல், ஆனால் குடிமக்களின் தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்படுவதை உறுதி செய்வதற்காக அதை உணர்திறன் மற்றும் மனிதாபிமான முகத்துடன் செய்யுங்கள். இது பின்னர் அனைத்து குடியிருப்பாளர்களின் ஆக்கிரமிப்புத் திரையிடலுடனும், அறிகுறி நபர்களின் தொடர்ச்சியான சோதனைகளுடனும் கூடுதலாக வழங்கப்பட்டது. பில்வாராவிலிருந்து 250 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள ஜெய்ப்பூரில் அருகிலுள்ள சோதனை மையம் இருப்பதால் இது மிகவும் பாராட்டத்தக்கது. காலப்போக்கில், அரசு நிறுவனங்கள் பிரத்யேக கோவிட் -19 மருத்துவமனைகளை நிறுவி, கிராமப்புறங்களைச் சேர்ந்தவர்களை சோதனைக்கு உட்படுத்த வாகனங்களை ஏற்பாடு செய்தன. அறிகுறி நோயாளிகளை தனிமையில் வைத்திருக்க ஆயிரக்கணக்கான ஹோட்டல் அறைகள், மற்றும் பிற நிறுவனங்கள் மற்றும் விடுதிகளில் படுக்கைகள் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மையங்களாக அமைக்கப்பட்டன. இது மூன்றாவது பாடமாகும். கடினமான நடவடிக்கைகள் தங்களுக்குள் ஒரு முடிவு அல்ல. சிறந்த சுகாதார விளைவுகளை உறுதி செய்வதற்கான வழிமுறைகள் அவை. எனவே, சுகாதார உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்துவதற்கும், சோதனை செய்வதற்கும், தனிமைப்படுத்துவதற்கும், சிகிச்சையளிப்பதற்கும் கடுமையான பூட்டுதல் காலம் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்.
உள்ளூர் அதிகாரிகளை உந்துதலாக வைத்திருக்க, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட கிராம பிரதிநிதிகளின் குழுக்கள் துணைப்பிரிவு நீதிபதிகள் வரை சிறப்பு மற்றும் குறிப்பிட்ட பொறுப்புகள் வழங்கப்பட்டன. இது நான்காவது பாடம். இந்தியாவில் தரையில் வலுவான நிறுவனங்கள் உள்ளன; மக்களுடன் சட்டபூர்வமான சமூகத்தில் வேர்களைக் கொண்ட தலைவர்களை அது கொண்டுள்ளது; இந்த நிறுவனங்கள் மற்றும் தலைவர்களைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் முழு செயல்முறையையும் பங்கேற்பது முக்கியம். இது பிரபலமான வாங்குவதை உறுதி செய்யும்.
எவ்வாறாயினும், பில்வாரா மாதிரியில் மற்ற கட்டுப்பாட்டு மண்டலங்களைப் போலவே ஒரு சிக்கலான வர்த்தகமும் உள்ளது. தொற்றுநோய்கள் சுகாதார அவசரநிலைகளைத் தூண்டுகின்றன, அவை கட்டாய நடவடிக்கைகள் மற்றும் சில சிவில் சுதந்திரங்களைக் குறைக்க வேண்டும் என்று கோருகின்றன, அவை பெரும்பாலும் ஜனநாயக நாடுகளில் இடம்பெறாது. ஊரடங்கு உத்தரவு, தனிமைப்படுத்தல், சீல் எல்லைகள் மற்றும் பலவற்றின் மூலம் – மற்றும் இயக்கத்தின் சுதந்திரம் மீதான கட்டுப்பாடுகள் இதில் அடங்கும். ஆனால் ஒருவேளை, முன்னோடியில்லாத நெருக்கடிகளின் காலங்களில், இதுதான் முன்னோக்கி செல்லும் வழி. அதுவே இறுதிப் பாடமாகும். உரிமைகள் மீது குறுகிய கால கட்டுப்பாடுகள் இருக்கும் – ஆனால் இது ஒரு பெரிய பொது நலனுக்காகவும், பொது சுகாதாரம் மேம்படும்போது மீட்டெடுக்கப்படும் உரிமைகள் குறித்த நிபந்தனையாகவும் இருக்கும்.
டெல்லி பல்கலைக்கழக இந்து கல்லூரியில் சந்திராச்சூர் சிங் கற்பிக்கிறார்.
வெளிப்படுத்திய கருத்துக்கள் தனிப்பட்டவை
“ஆத்திரமூட்டும் தாழ்மையான பயண வெறி. உணர்ச்சிமிக்க சமூக ஊடக பயிற்சியாளர். அமெச்சூர் எழுத்தாளர். வன்னபே பிரச்சினை தீர்க்கும் நபர். பொது உணவு நிபுணர்.”
