சுய தனிமை அறிவியல் மற்றும் இலக்கியத்தின் சிறந்த படைப்புகளுக்கு வழிவகுத்தபோது

தனிமைப்படுத்தலும் சுய தனிமைப்படுத்தலும் சலிப்பானதாகவும் மூச்சுத் திணறலாகவும் இருக்க வேண்டியதில்லை. உலக வரலாற்றை வரையறுக்கும் கலை அல்லது அறிவியலில் அவை வேலை செய்வதற்கான நுழைவாயிலாக இருக்கலாம்.

ஐசக் நியூட்டன், சார்லஸ் டார்வின், ஜான் மில்டன் மற்றும் லார்ட் பைரன் ஆகியோர் இந்த நேரத்தை அறிவியல் மற்றும் இலக்கியத்தில் தங்கள் வல்லமைமிக்க பணியில் சேர்க்க பயன்படுத்தினர். இது அவர்களின் காலத்தில் சிறைவாசம் என்று அழைக்கப்படவில்லை, ஆனால் அவர்கள் இப்போது நீண்ட காலமாக தனிமையில் கழித்தனர், இப்போது மருத்துவம் இப்போது வளர்ச்சியடையவில்லை.

நான்கு பேரும் படித்த கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகம், பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட இந்த காலகட்டங்களில் தங்கள் செயல்பாடுகளை தொகுக்க தங்கள் காப்பகங்கள் வழியாக வதந்தி பரப்பியது. கொரோனா வைரஸ் தொற்றுநோய்களின் போது அவர்கள் எவ்வாறு நேரத்தை செலவிடுகிறார்கள் என்பதற்கான கணக்குகளை சமர்ப்பிக்கும்படி அவர் தனது முன்னாள் மாணவர்களைக் கேட்டுக்கொண்டார்.

ஐசக் நியூட்டன் (டிரினிட்டி கல்லூரி): டிரினிட்டியின் மிக வெற்றிகரமான முன்னாள் மாணவர்களாகக் கருதப்படும் அவர், ஒரு தொற்றுநோய்களின் போது உற்பத்தித்திறனை எடுத்துக்காட்டுகிறார். 1665-56 ஆம் ஆண்டின் பெரும் பிளேக்கின் போது கேம்பிரிட்ஜில் இருந்த பலரைப் போலவே, நோயால் நிறைந்த நகரத்திலிருந்து தப்பிக்க உள்நாட்டிலிருந்து ஓய்வு பெற்றார், மேலும் கிராமப்புற லிங்கன்ஷையரில் உள்ள தனது குடும்ப இல்லமான வூல்ஸ்டார்ப் மேனரில் இரண்டு நீண்ட காலம் கழித்தார்.

நியூட்டன் தனிமையில் முன்னேறினார், பின்னர் இது அவரது வாழ்க்கையின் மிகச் சிறந்த தருணங்களில் ஒன்றாக விவரித்தார், ஒளியியல், கால்குலஸ் மற்றும் இயக்கம் மற்றும் ஈர்ப்பு விதிகள் குறித்த தனது கோட்பாடுகளை பிரதிபலிக்கவும் வளர்க்கவும் இடத்தைக் கண்டுபிடித்தார். இந்த காலகட்டத்தில்தான் அவர் தனது புகழ்பெற்ற ப்ரிஸம் பரிசோதனையை நடத்தினார்.

“அநேகமாக அவரது பெற்றோரின் கலகலப்புக்கு, அவர் ஜன்னல் குருட்டுகளில் ஒரு துளை திறந்து, ஒற்றை, மெல்லிய ஒளியின் ஒளியை இரண்டு ப்ரிஸ்கள் வழியாக கடந்து சென்றார், இது முதல் முறையாக ப்ரிஸ்கள் வண்ணங்களை உருவாக்கவில்லை என்பதை நிரூபித்தது, ஆனால் ஏற்கனவே இருந்த வண்ணங்களை மட்டுமே பிரித்தது பல்கலைக்கழக ஆராய்ச்சியாளர் அலிஷா மத்தேயுசன்-கிராண்ட் எழுதினார்.

“உண்மையில், நியூட்டன் தனது தனிமைப்படுத்தப்பட்ட காலத்தால் மிகவும் அறிவுபூர்வமாக மாற்றப்பட்டார், பின்னர் வர்ணனையாளர்கள் கேம்பிரிட்ஜுக்கு வெளியே அவரது நேரத்தை அவரது வருடாந்திர மிராபிலிஸ் அல்லது அவரது” அதிசயங்களின் ஆண்டு “என்று குறிப்பிட்டனர்.”

சார்லஸ் டார்வின் (கிறிஸ்துவின் கல்லூரி): டார்வின் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட அனுபவம் ஒரு தொற்றுநோயின் விளைவாக அல்ல, மாறாக அவரது சொந்த நாள்பட்ட நோயால் ஏற்பட்டது. தலைச்சுற்றல், வாந்தி, பிடிப்புகள், சோர்வு, பதட்டம் மற்றும் காட்சி தொந்தரவுகள் உள்ளிட்ட பல விளக்கப்படாத அறிகுறிகளால் அவர் பாதிக்கப்பட்டார்.

அவர் தனது 1876 ஆம் ஆண்டு சுயசரிதையில் குறிப்பிட்டார்: “ஒரு சிலருக்கு நம்மைவிட ஓய்வுபெற்ற வாழ்க்கை இருக்க முடியும். [Darwin and his wife Emma] செய்திருக்கிறார்கள். உறவுகள் வீடுகளுக்கு குறுகிய வருகைகள் தவிர, எப்போதாவது கடல் அல்லது வேறு இடங்களுக்கு நாங்கள் எங்கும் செல்லவில்லை. “

தனிமை மற்றும் உடல்நலக்குறைவு ஆகியவை அவரது வாழ்க்கைக்கு உதவியது என்று டார்வின் நம்பினார். வீட்டில், அவர் மற்ற விஞ்ஞானிகள் (கற்பித்தல், நிர்வாகப் பணி) மீதான கோரிக்கைகளிலிருந்து விடுபட்டார், ஆகையால், தன்னை முழுவதுமாக ஆராய்ச்சிக்காக அர்ப்பணிக்க முடிந்தது; அவர் எழுதினார்: “உடல்நலப் பிரச்சினைகள், அவை என் வாழ்க்கையின் பல ஆண்டுகளைத் துடைத்தாலும், சமூகத்தின் கவனச்சிதறல்கள் மற்றும் வேடிக்கைகளிலிருந்து என்னைக் காப்பாற்றியது”.

லார்ட் பைரன் (டிரினிட்டி கல்லூரி): 1811 ஆம் ஆண்டில், காலரா நோயால் பாதிக்கப்பட்ட கிரேக்கத்திலிருந்து திரும்பிய பின்னர் பைரன் பிரபு மால்டாவில் தனிமைப்படுத்த வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. 40 நாட்கள் சிறைவாசம் அனுபவிக்கும் வாய்ப்பில் அவர் கோபமடைந்தார், இது ஒரு நடவடிக்கை கடுமையானது மற்றும் தேவையற்றது என்று அவர் கருதினார்.

அடைத்து வைக்கப்பட்டிருந்தபோது, ​​’மால்டாவுக்கு குட்பை’ எழுதினார், இது தீவை (மற்றவற்றுடன்) ‘புகைபிடிக்கும் நகரங்கள் மற்றும் மேகமூட்டமான வானங்கள்’ மற்றும் அதன் ‘இரத்தக்களரி படிக்கட்டு’ ஆகியவற்றால் தாக்குகிறது. “குட்பை, நீங்கள் தனிமைப்படுத்தலைக் கண்டித்தீர்கள் / அது எனக்கு காய்ச்சலையும் மண்ணீரலையும் கொடுத்தது!” என்ற முதல் வசனத்தில் அவர் தனது தனிமைப்படுத்தலைப் பற்றி வெளிப்படையாகக் குறிப்பிடுகிறார்.

ஜான் மில்டன் (கிறிஸ்டஸ் கல்லூரி): “பாரடைஸ் லாஸ்ட்” மற்றும் “ஏரோபாகிடிகா” ஆகியவற்றின் ஆசிரியர் 1626 ஆம் ஆண்டில் கேம்பிரிட்ஜிலிருந்து பட்டம் பெற்ற முதல் ஆண்டாக சிறிது நேரம் கழித்தார், நகரம் ஒரு புபோனிக் பிளேக்கால் பாதிக்கப்பட்டது. அவர் தனது முதல் லத்தீன் நேர்த்தியான எலீஜியா ப்ரிமாவை எழுதியபோது லண்டனில் வீட்டில் இருந்தார். வசனங்களை இயற்றுவதற்கான அவரது ஆர்வத்திற்கும், நகைச்சுவைக்கான அவரது திறமையான திறனுக்கும் இந்த படைப்பு ஒரு ஆரம்ப எடுத்துக்காட்டு.

ஒரு வசனத்தின் வடிவத்தில் ஒரு கடிதம், நேர்த்தியானது அவரது நெருங்கிய நண்பரான சார்லஸ் டியோடாட்டிக்கு எழுதப்பட்டது, மேலும் மில்டன் தனது எதிர்பாராத காலத்தை கேம்பிரிட்ஜில் இருந்து எப்படி அனுபவித்துக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதைக் கூறுகிறது, அதே நேரத்தில் “கேமின் சப்பி ஹேஸ்” மற்றும் “ப zz ஸ்” சத்தம் பள்ளி ”.